قدس آنلاین- اولین کشوری که از افزایش بحران امنیتی در افغانستان سود می‌برد، آمریکاست؛ زیرا افزایش بحران در این کشور باعث می‌شود که افزایش نیروهای آمریکا در افغانستان توسط دونالد ترامپ و هدر دادن میلیاردها دلار هزینه را که برخلاف وعده‌های انتخاباتی خود که از باراک اوباما انتقاد شدیدی مبنی بر نگه داشتن نیروهای امنیتی آمریکا در افغانستان کرده بود، قابل توضیح می‌کند. اکنون آمریکا دلایل قوی تری در اختیار دارد که هم نیرو در افغانستان افزایش دهد و هم مأموریت نظامیان آمریکایی را که اوباما در سطح مستشاری محدود کرده بود، گسترش دهد و آن‌ها را به طور مستقیم وارد جنگ سازد. در مقابل دورنمای صلح برای مردم مظلوم افغانستان با حملات انتحاری داعش تاریک‌تر از گذشته خواهد شد. انفجارهای انتحاری در کابل نگرانی‌های جدی از ضعف‌ها و خلأهای امنیتی به وجود آورده است. در انفجارهای اخیر که نیروهای دولتی با کسبه‌ای که مظنون به فروش مواد مخدر و مشروبات الکی بودند درگیر شدند؛ یک بار دیگر ابعاد خطرناک نفوذ حملات انتحاری‌ها را در کابل مورد تأکید قرار داد. عنصر انتحاری که بدون مانع خاصی خود را به محل رسانده بود و توانست خود را در کنار نیروهای ضد شورش منفجر کند و باعث کشتار گروهی از نظامیان شود، به درستی نشان داد که خلأهای امنیتی جدی در افغانستان وجود دارد.
از طرفی دیگر، داعش مسئولیت این انفجار همچون انفجارهای قبلی در کابل را برعهده گرفت. اکنون این پرسش مطرح است که داعش چگونه توانسته است بعد از شکست در عراق و سوریه خود را به افغانستان برساند. واقعیت آن است که ادعاهای ضد و نقیض وجود دارد که به راحتی و با ضریب اطمینان قابل قبولی نمی‌توان درباره آن‌ها قضاوت و عاملان اصلی را ردیابی کرد. اما نفوذ و فعال شدن داعش در افغانستان با هدف تداوم جنگ و بحران امنیتی در این کشور در ارتباط است و از همین زاویه لازم است به دنبال حامیان و انتقال دهندگان داعش به افغانستان بود و به پیامدهای امنیتی آن توجه ویژه‌ای کرد.
از طرفی دیگر، عملیات انتحاری داعش اختلافات داخلی را در کابل دامن می‌زند و این با وجود آن است که دولت وحدت ملی بیش از هر زمان دیگری نیازمند حفظ وحدت ملی است. حتی اگر به هردلیلی بخشی از طالبان تمایل به مذاکره و پذیرش راه حل سیاسی شراکت در قدرت را بپذیرند، بخش‌های دیگر آن از این ظرفیت برخوردار هستند که از طالبان میانه روتر جدا و به داعش بپیوندند. بنابراین داعش پرچم جدیدی است که مخالفان صلح در افغانستان در حال برافراشتن آن هستند و گمان می‌رود پروژه خطرناک تری باشد که تنها به ناامن سازی در افغانستان بسنده نخواهد کرد و بساط خلافت خراسان را در کل منطقه از آسیای مرکزی، قفقاز جنوبی، ایالت سین کیانگ چین گرفته تا افغانستان، پاکستان، ایران، هندوستان و بنگلادش و مسلمانان شرق آسیا گسترش دهد.
در چنین نگاهی می‌توان گفت، داعش از این ظرفیت برخوردار است که همچون ابزاری راهبردی وسیله تصفیه حساب دستگاه‌های امنیتی منطقه‌ای و بین المللی قرار بگیرد و اینکه هرکدام از طرف ها، دیگری را مسئول حضور داعش در افغانستان اعلام می‌کند بی ارتباط با افزایش رقابت قدرت‌های منطقه‌ای و بین المللی قابل فهم نمی‌شود. اینکه داعش خود آگاه به این موضوع باشد یا نباشد حایز اهمیت نیست، از قضا اگر آگاه نباشد بهتر است و خطر یاغی گری را در مقاطعی خاص کاهش می‌دهد. جدا از همه واقعیت‌های پنهان از حضور داعش در افغانستان می‌توان گفت داعش پروژه جدید ادامه جنگ و بحران در افغانستان و منطقه است و طالبان بتدریج موضوعیت خود را ازدست خواهند داد و داعش دیر یا زود جانشین طالبان می‌شود و به احتمال زیاد در همان حال که جنگ را در افغانستان ادامه خواهد داد بتدریج سطح ناامنی‌ها را از افغانستان به مناطق همجوار گسترش خواهد داد.